Strona główna   O programie     Jak dodać profil obiektywu    Przykłady    Instrukcja   FAQ   Pobierz     Kup

Instrukcja obsługi programu AnglerFish

Interfejs użytkownika

1. Wybór obiektywu, przy pomocy którego zrobiono zdjęcie. Można wybrać domyślny obiektyw rybie oko, domyślny obiektyw rektilinearny oraz konkretne modele obiektywów, których profile zostały wprowadzone do programu.

2. Wybór ogniskowej. To pole jest widoczne w dwóch przypadkach:

- wybrano obiektyw rybie oko zmiennoogniskowy, wtedy należy ustawić lub wpisać rzeczywistą wartość ogniskowej, na której zrobiono zdjęcie. Na podstawie tej wartości program dobiera parametry "prostowania" zdjęcia.

- wybrano domyślny obiektyw rektilinearny. Wtedy ogniskowa jest potrzebna do właściwego doboru parametrów do konwersji na projekcję cylindryczną.

3. Wybór aparatu (body). Można wybrać konkretny model lub tylko format. Na podstawie wyboru program przyjmuje do obliczeń odpowiednią wielkość matrycy.

4. Parametr o nazwie Warp to korekcja stopnia zakrzywienia obrazu przez rybie oko. Czasem po wybraniu konkretnego obiektywu, ogniskowej i body okazuje się, że obraz nie został poprawnie wyprostowany. Dzieje się tak, gdy na przykład:

- brak profilu konkretnego obiektywu, więc wybrano inny,

- zostało wybrane niewłaściwe body,

- rzeczywista wartość ogniskowej odbiega od wpisanej (w przypadku zmiennoogniskowego rybiego oka).

5. Na przemian włącza i wyłącza linie siatki.

6. Pokazuje okno opcji programu.

7. Pokazuje informacje o programie.

8. Wczytanie pliku. Program wczytuje zdjęcia zapisane w plikach jpg oraz tif (8 i 16 bitów).

9. Zapis pliku ze zdjęciem przetworzonym zgodnie z ustawieniami. Zapisywany jest plik w takim samym formacie w jakim został wczytany, tzn. jpg jako jpg i tif jako tif. W przypadku plików tif możliwa jest zmiana rozdzielczości z 8 na 16 bitów lub odwrotnie oraz włączenie bądź wyłączenie kompresji LZW.

10. Przełącza widok na zdjęcie przed korekcją (Before) i po korekcji (After). Ten wybór wpływa tylko na to, co jest wyświetlane w oknie programu. Zapis pliku odbywa się zawsze w postaci przetworzonej.

11. Powrót do wartości domyślnych. Wszystkie parametry dotyczące przekształceń geometrycznych zostają wyzerowane, wybierana jest projekcja cylindryczna.

12. Wstępny obrót zdjęcia o zadany kąt.

13. Korekcja perspektywy w pionie.

14. Korekcja perspektywy w poziomie.

15. Wybór rodzaju projekcji:

- No change, czyli bez zmian. Wybieramy wtedy, gdy zdjęcie nie wymaga "odrybiania", a chcemy je przekształcić w jakiś inny sposób, np. skorygować perspektywę,

- Rectilinear, czyli projekcja rektilinearna,

- Cylindrical V, czyli projekcja cylindryczna z prostymi pionowymi liniami,

- Cylindrical H, czyli projekcja cylindryczna z prostymi poziomymi liniami.

16. Linear i Fit corners pozwalają dopasować parametry projekcji cylindrycznej do sceny na zdjęciu. Ustawienia domyślne zostały dobrane tak, by zminimalizować zniekształcenia twarzy. Włączona opcja Linear (wraz z odpowiednim dobraniem parametru Slim/Fat w razie potrzeby), może być również lepsza do zdjęć architektury, gdyż prostuje ukośne linie biegnące w kierunku centrum kadru. Wyłączenie Fit corners mocno rozciąga rogi zdjęcia, równocześnie prostując linie poziome (i mocno krzywiąc ukośne). Może być to przydatne w niektórych ujęciach.

17. Center/edges V - zmiana proporcji rozciągnięcia w pionie środkowych i skrajnych obszarów zdjęcia. Wartości ujemne rozciągają górę i dół zdjęcia, zmniejszając środek. Wartości dodatnie działają odwrotnie.

18. Center/edges H - tak samo jak poprzedni parametr, ale w poziomie. Lewa i prawa strona zdjęcia zostają zmniejszone, a środek rozciągnięty, lub na odwrót.

19. Slim/Fat - ten parametr wprowadza dystorsję beczkowatą lub poduszkową zdjęcia, ale tylko w pionie.

20. Obrót końcowy, czyli po korekcjach i zmianie projekcji.

21. Korekcja (lub wprowadzenie) dystorsji.

22. Zmiana proporcji zdjęcia.

23. Skalowanie.

24. Przesuwanie zdjęcia w wybranym kierunku lub ustawienie w pierwotnym położeniu (środkowy przycisk).

25. Automatyczne kadrowanie. Program przycina obraz tak, by nie zawierał fragmentów leżących poza zdjęciem. Wybór programu nie zawsze musi być trafny, szczególnie w przypadku większych przekształceń, w wyniku których otrzymujemy mocno "pokręcony" obraz. Wtedy automatyczne kadrowanie można po prostu wyłączyć i kadrować ręcznie.

26. Włączenie tej opcji powoduje, że program tak dobiera wymiary kadrowanego obszaru, by jego proporcje były takie same, jak w pierwotnym zdjęciu.

27. Gdy proporcje kadrowanego obszaru osiągną jedną ze zdefiniowanych wartości (w opcjch programu), wtedy w tym miejscu pojawia się stosowna informacja. Kolor czarny oznacza, że aktualne proporcje są bardzo blisko danej wartości, lub są jej równe. Kolor szary oznacza, że proporcje są zbliżone.

28. Przycisk powodujący rozsunięcie rolet kadrujących.

29. Pasek statusu - tutaj pojawiają się informacje o tym, co progam wykonał, lub pasek postępu przetwarzania pliku.

30. Rolety służące do kadrowania. Rozsunięte mają postać wąskich, szarych pasków otaczających pole zdjęcia. Kursor myszki zmienia na nich wygląd na oznaczający kierunki, w których można je przesuwać. W tym celu należy wcisnąć lewy przycisk myszki i przesuwać roletę zgodnie ze strzałkami kursora. Rolety zmieniają kolor na ciemnoszary lub czarny tak samo, jak wartość proporcji obrazu (punkt 27).

31. Wykadrowany fragment obrazu można przesuwać myszką (trzymając wciśnięty lewy przycisk).

Wprowadzanie parametrów

W celu zapewnienia wygodnej obsługi, każdy parametr może być zmieniany na wiele sposobów. Na przykładzie korekcji paerpektywy:

1. Parametr można zmieniać, przemieszczając suwak myszką. Wybrana wartość jest umieszczana w polu 3.

2. Można też zwiększać lub zmniejszać o jeden, klikając na przyciski po lewej stronie pola edycyjnego.

3. Konkretną wartość można również wpisać bezpośrednio w pole edycyjne.

4. Można też zmieniać parametr o niewielkie wartości, klikając na przyciski po prawej stronie pola edycyjnego.

5. Klikając na przycisku z symbolem 0 zerujemy parametr.

Dla lepszej orientacji, niezerowe wartości wyświetlane są na kolorowym tle.

Jak korzystać z programu

• Klikamy na Load image i wczytujemy plik wejściowy.
• Wybieramy obiektyw, body oraz ogniskową, jeśli służące do tego pole stanie się widoczne.
• Klikamy na After i oceniamy stopień wyprostowania linii. Nawet jeśli docelowa jest projekcja cylindryczna, warto przełączyć program na chwilę na rektilinearną, gdyż wtedy lepiej widać ewentualne krzywizny. W razie potrzeby wprowadzamy korektę parametrem Warp.
• Korygujemy perspektywę i wstępnie obracamy zdjęcie, jeśli okaże się to potrzebne. Wstępny obrót i korekcja perspektywy są szczególnie przydatne w przypadku projekcji cylindrycznej. Ponieważ prostowane są tylko linie pionowe (lub bardzo rzadko poziome, ale program ma i taką opcję), lepiej wstępnie przygotować obraz tak, by to co ma być proste, biegło w odpowiednim kierunku.
• Po wybraniu docelowej projekcji wprowadzamy ewentualne korekty suwakami Center/edges V, Center/edges H i Slim/Fat. Domyślne wartości zostały tak dobrane, by uzyskać optymalny efekt bez potrzeby korygowania, ale zawsze może się okazać, że dane zdjęcie bardziej nam się podoba, jeśli osobę w centrum zrobimy szczuplejszą od tej blisko brzegu lub odwrotnie.
• W razie potrzeby obracamy finalny obraz, korygujemy dystorsję, zmieniamy proporcje wysokość/szerokość oraz skalę.
• Przekonwertowany obraz można przesunąć w dowolną stronę służącymi do tego przyciskami. Jest to przydatne w połączeniu ze zmianą skali, gdy np. po konwersji rektilinearnej chcemy nieco powiększyć i wykadrować jakiś fragment obrazu.
• Na koniec kadrowanie. Można zdać się na program, który radzi sobie całkiem dobrze w typowych sytuacjach, odcinając puste obszary obrazu. Nawet jeśli automatyczne kadrowanie jest włączone, działanie programu można skorygować, przesuwając rolety. Jednak przy kadrowaniu automatycznym program na nowo ustawia rolety po swojemu, po każdej zmianie parametrów konwersji. Gdy kadrowanie automatyczne jest wyłączone, sami możemy przesuwać rolety, które pozostają cały czas w wybranym położeniu. Gdy proporcje kadru zbliżają się do jednej z zaznaczonych w opcjach wartości, rolety zmieniają kolor na ciemnoszary. Gdy osiągną tę wartość, stają się czarne. Wykadrowany prostokąt obrazu można przesuwać myszką.
• W celu uzyskania optymalnego wyniku, wszystkie parametry można wielokrotnie korygować, niekoniecznie w takiej samej kolejności, w jakiej zostały tu opisane. Można również eksperymentować z wyborem różnych zestawień obiektyw+body.
• Zapis przetworzonego zdjęcia. Klikamy na Process&save i wprowadzamy nazwe pliku. Domyślnie program dodaje _af na końcu. W przypadku plików jpg zobaczymy okno, w którym można wybrać jakość. Wybór high to jakość najwyższa, a równocześnie największy rozmiar pliku. W przypadku plików tif można wybrać zapis w formacie 8 lub 16 bitów oraz kompresję LZW lub jej brak. Można także wybrać, czy ma być zapisany obszar wykadrowany, czy cały plik wynikowy (widoczny przy całkowitym rozsunięciu rolet).

Przetwarzanie wsadowe

Program umożliwia konwersję większej liczby plików według zadanych ustawień. Może być to przydatne np. do "odrybiania" filmów. Sposób korzystania z przetwarzania wsadowego:

• Wszystkie pliki przeznaczone do konwersji umieścić w jednym folderze.
• Wczytać do programu jeden z plików. Najlepiej taki, na którym najłatwiej będzie ocenić wynik konwersji (te same parametry będą potem użyte do konwersji wszystkich plików).
• Dobrać wszystkie prametry, łącznie z kadrowaniem.
• Wybrać funkcję przetwarzania wsadowego, klikając na odpowiednim przycisku (który staje się aktywny, podobnie jak Process & save, po wczytaniu zdjęcia i kliknięciu na After).
• W oknie przetwarzania wsadowego wybrać odpowiednie opcje, potwierdzić decyzję zaznaczając Process all files i kliknąć na Ok. Przycisk Cancel umożliwia przerwanie przetwarzania wsadowego. Po jego kliknięciu zwykle trzeba poczekać chwilę na dokończenie aktualnie konwertowanego pliku.
• Program przetwarza wszystkie pliki z folderu, z którego został wczytany plik do ustawiania parametrów (tego pliku nie trzeba osobno zapisywać - będzie przetworzony razem z pozostałymi). Przetworzone pliki są umieszczane w folderze o nazwie AnglerFish, który zostaje utworzony wewnątrz folderu z plikami źródłowymi. Jeśli ten folder istniał już wcześniej i zawierał pliki będące np. wynikiem poprzedniej konwersji, zostaną one nadpisane.

Konwersja filmu

By przetworzyć film, należy dysponować programem do obróbki video, który umożliwia zapis wszystkich klatek filmu w postaci osobnych plików graficznych (jpg lub tif) oraz złożenie klatek z powrotem w film. Kolejność czynności jest następująca:

• W programie do obróbki video zapisać wszystkie klatki filmu do wybranego folderu.
• Przetworzyć wszystki klatki wsadowo w programie AnglerFish. W przypadku filmu nalezy zwrócić szczególną uwagę na:

- odpowiednie kadrowanie, w celu ustawienia proporcji pliku wynikowego takich samych, jakie miał plik źródłowy (np. 4:3 lub 16:9),

- włączenie opcji Rescale result images to original dimensions, w celu uzyskania klatek o takiej samej rozdzielczości jak źródłowe.

Opcja Copy metadata and ICC profile może być wyłączona, gdyż klatki filmu raczej nie będą zawierały metadanych, a ich kopiowanie (lub tylko próba przekopiowania, gdy danych brak) niepotrzebnie będzie spowalniać konwersję.

• W programie do obróbki video zmontować film wynikowy z przetworzonych klatek z folderu AnglerFish.